Agencje | Agentki | Agenci TOWARZYTSTWA
Kliknij na najblizej po³o¿one miasto do Ciebie uzyskasz...KONTAKT dzieki gg gg: 901806
Historia | Wspolpraca | Sklep | FAQ | MLM | News | Shapeworks | Wellness | Herbalife | Linki WWW |
Zapomnisz, co to odchudzanie, oty³o¶æ i dieta. Odpowiednie jedzenie, pozytywna postawa i aktywno¶æ w naturalny sposób prowadz± do utraty zbêdnych kilogramów! W zaledwie pó³ godziny... - chodzenia spalisz 150 kalorii - p³ywania spalisz 200 kalorii - treningu na si³owni spalisz 240 kalorii - jazdy na rowerze spalisz 270 kalorii - joggingu spalisz 300 kalorii Po³±cz to z piciem 2-3 litrów wody dziennie. Od¿ywiaj siê ³±cz±c zwyk³e posi³ki z naturalnymi produktami Herbalife. Efekty w postaci redukcji oty³o¶ci przyjd± wcze¶niej ni¿ siê spodziewasz a co najwa¿niejsze, przy prawid³owym stosowaniu, schudniesz bez efektu jojo! Zwalcz oty³o¶æ! Skonsultuj siê (dieta@dieta.biz.pl), zamów odpowiednie dla siebie produkty a dostaniesz dok³adny opis zastosowania, porady dietetyczne, plan posi³ków a tak¿e e-maliowe konsultacje po³±czone z kontrol± wyników. Zapraszamy do wspó³pracy i walki o szczup³± sylwetkê.Poni¿ej trochê teorii na temat oty³o¶ci. Obok chorób nowotworowych i degeneracyjnych (mia¿d¿yca, zmiany zwyrodnieniowe uk³adu ruchu) oty³o¶æ stanowi najwa¿niejszy problem spo³eczny doby wspó³czesnej. Wynika to z zastraszaj±cych statystyk europejskich i amerykañskich, dowodz±cych, ¿e prawie 1/5-1/3 populacji osób doros³ych wykazuje nadwagê. Je¶li uwzglêdniæ nastêpstwa czynno¶ciowe i anatomiczne powsta³e w ró¿nych narz±dach w wyniku oty³o¶ci, charakter spo³eczny tego zagadnienia nie podlega dyskusji. Mimo ¿e oty³o¶æ ju¿ od dawna przesta³a byæ przedmiotem fetyszyzacji i raczej jest przedmiotem powszechnej awersji, nie znajduje dotychczas nale¿nego jej miejsca w¶ród problemów rozwi±zywanych przez ¶wiatowe i krajowe organizacje zdrowia. Zreszt± nawet lekarze praktycy traktuj± czêsto oty³o¶æ w sposób powierzchowny, choæ powszechnie wiadomo, ¿e zwiêksza ona zarówno zapadalno¶æ, jak i ¶miertelno¶æ w ró¿nych chorobach, w tym szczególnie chorobach naczyñ krwiono¶nych (nadci¶nienie, mia¿d¿yca, niewydolno¶æ naczyñ wieñcowych), serca, w±troby , nerek oraz w cukrzycy. Postêpy biochemii, genetyki, psychologii i socjologii naszych czasów sprawiaj±, ¿e odchudzanie oty³o¶æ przestaje byæ tylko objawem chorobowym. Nowsze badania w tym zakresie wykazuj±, ¿e oty³o¶æ nie jest tylko prostym nastêpstwem dodatniego bilansu energetycznego, ale z³o¿onym problemem biochemicznym, fizjologicznym, socjologicznym i psychologicznym. Ró¿norodno¶æ etiologii oty³o¶ci sprawia, ¿e lekarz musi byæ wszechstronnie obeznany z tym zagadnieniem, inaczej bowiem trudno bêdzie oczekiwaæ sukcesów leczniczych. Definicja oty³o¶ci. Oty³o¶ci± nazywamy stan nadmiernego gromadzenia w ustroju t³uszczów. W warunkach fizjologicznych t³uszcz stanowi przeciêtnie 15% masy cia³a. Dalsze 23% stanowi woda pozakomórkowa, 4% tkanka kostna oraz 58% - komórki, czyli tzw. tkanki metabolicznie aktywne u kobiet zawarto¶æ t³uszczów w ustroju jest o 5-7% wiêksza ni¿ u mê¿czyzn. O oty³o¶ci mówimy wówczas, kiedy t³uszcze stanowi± wiêcej ni¿ 25% masy cia³a u mê¿czyzn lub wiêcej ni¿ 30% masy cia³a u kobiet. W miarê starzenia siê cz³owieka procentowa zawarto¶æ t³uszczu zwiêksza siê. Oty³o¶æ mo¿e, ale nie musi byæ przyczyn± nadwagi. W praktyce lekarskiej najczê¶ciej identyfikuje siê oty³o¶æ z nadwag±. Jest to, oczywi¶cie, w odniesieniu do niektórych osób b³êdne, podobnie jak b³êdne jest twierdzenie, ze ka¿da nadwaga jest wywo³ana oty³o¶ci±. Sportowcy o dobrze lub nadmiernie rozwiniêtym uk³adzie miê¶niowym (szczeg6lnie ciê¿arowcy) mimo nadwagi nie s± lud¼mi oty³ymi. Odwrotnie, ludzie z "normaln±" wag± mog± byæ mimo to otyli, je¶li ich miê¶nie s± s³abo rozwiniête. Dlatego przy ustalaniu rozpoznania oty³o¶ci nale¿y ka¿dorazowo wzi±æ pod uwagê morfologiczn± strukturê badanego. Przyznaæ jednak trzeba, ¿e w praktyce lekarskiej oty³o¶æ ³±czy siê zwykle z nadwag±, chocia¿ coraz wiêcej jest ludzi oty³ych z "prawid³ow±" mas± cia³a. Wynika to z narastaj±cej bezczynno¶ci fizycznej wspó³czesnego cz³owieka, za którego pracê fizyczn± wykonuj± coraz czê¶ciej maszyny . Jak wspomniano wy¿ej, ustalenie stopnia nadwagi w stosunku do tzw. wagi nale¿nej bynajmniej nie odzwierciedla jeszcze zawsze stopnia oty³o¶ci. Zawarto¶æ t³uszczu w naszym ustroju mo¿na dok³adnie ustaliæ drog±: 1) pomiaru przeciêtnej masy wzglêdnej (ciê¿aru w³a¶ciwego ) cia³a, 2) oznaczania ca³kowitej zawarto¶ci wody w ustroju, 3) pomiaru zawarto¶ci potasu w ustroju lub 4) oznaczania przestrzeni rozprzestrzeniania siê gazów rozpuszczonych w t³uszczach, takich jak cyklopropan i promieniotwórczy krypton (85K) lub pomiaru przewodnictwa elektrycznego ca³ego ustroju. Masa wzglêdna t³uszczu cz³owieka wynosi przeciêtnie 0,940, tkanek za¶ bezt³uszczowych 1,097. Znaj±c aktualn± objêto¶æ badanego (po potr±ceniu objêto¶ci przestrzeni pêcherzyków p³ucnych oraz ¶wiat³a przewodu pokarmowego) oraz masê jego cia³a, ³atwo obliczyæ jego przeciêtn± masê wzglêdn±. 1rn bêdzie mniejsza, tym wiêksza jest zawarto¶æ t³uszczów .Oznaczenie zawarto¶ci t³uszczów drog± pomiaru zawarto¶ci potasu lub wody ustroju opiera siê na za³o¿eniu, ¿e t³uszcze obojêtne nie zawieraj± tych sk³adników. Znaj±c przestrzeñ potasow± lub wodn± oraz aktualn± masê cia³a badanego, ³atwo obliczyæ masê t³uszczu ustrojowego. Oznaczanie ilo¶ci tkanki t³uszczowej przy u¿yciu cyklopropanu lub kryptonu (85K) zwi±zane jest z du¿ymi trudno¶ciami technicznymi i nie nadaje siê do badañ rutynowych. W codziennej praktyce lekarskiej wspomniane metody pomiaru t³uszczu ustroju s± niedostêpne. St±d znacznie wiêksze znaczenie w ocenie stopnia oty³o¶ci ma pomiar grubo¶ci fa³du, utworzonego ze skóry i tkanki podskórnej w po³owie d³ugo¶ci miê¶nia trójg³owego ramienia (normalna grubo¶æ nie przekracza 15 mm u mê¿czyzn i 25 mm u kobiet), nad grzbietem ³opatki oraz w okolicy pêpka. Pomiaru grubo¶ci fa³du skórnego dokonuje siê w standardowych warunkach. Ustalanie i stopnia tzw. masy nale¿nej nadwagi Z rozwa¿añ podanych w pkt. "Definicja oty³o¶ci" wynika, ¿e ustalenie tzw. masy nale¿nej, a co za tym idzie - równie¿ stopnia nadwagi dla poszczególnej osoby, jest spraw± bardzo trudn±. Nale¿y przy tym uwzglêdniæ nie tylko wzrost badanego, ale i ca³y jego morfogram oraz jego p³eæ i wiek. St±d wszystkie wzory , s³u¿±ce do okre¶lenia masy nale¿nej i nadwagi, traktowane w oderwaniu od poszczególnej osoby pozbawione s± w³a¶ciwego sensu. Znacznie wiêksz± wymowê diagnostyczn± ma okre¶lenie zawarto¶ci t³uszczu ustrojowego lub grubo¶ci fa³du skórnego. Najbardziej rozpowszechnionym wzorem do obliczenia wagi nale¿nej jest wzór Broca, wed³ug którego masa nale¿na w kilogramach = wzrostowi w centymetrach - 100. Dla kobiet tak uzyskan± warto¶æ nale¿y zmniejszyæ o 7-10%. W¶ród innych wzorów wymieniæ nale¿y wzór Pottona, wg którego masa nale¿na u mê¿czyzn = wzrost w cm - 100 - (wzrost w cm - 100) / 20 a dla kobiet = wzrost w cm - 100 - (wzrost w cm - 100) / 10 Wed³ug Lorentza masa nale¿na = wzrostowi w cm - 100 - 0,25 x (wzrost w cm - 150). Dla celów praktycznych nadaje siê równie¿ wzór Amerykañskiego Towarzystwa Ubezpieczeñ na ¯ycie, wg którego masa nale¿na = 50 +0,75 x (wzrost w cm - 150). Wzoru Lorentza i Amerykañskiego Towarzystwa Ubezpieczeñ na ¿ycie nie mo¿na stosowaæ u osób ze wzrostem mniejszym ni¿ 150 cm. Je¶li masa cia³a badanego nie przekracza o 10% nale¿nej, okre¶la siê j± jeszcze jako prawid³ow±, je¶li za¶ przekracza tê warto¶æ, mówimy o nadwadze. Ostatnio przy ustalaniu stopnia nadwagi coraz czê¶ciej u¿ywa siê tzw. wska¼nika masy cia³a, który jest ilorazem masy cia³a (w kg) do H2 (H - wzrost wyra¿ony w metrach H2 kwadrat wysoko¶ci).Warto¶ci wiêksze ni¿ 30 ¶wiadcz± o oty³o¶ci, a mieszcz±ce siê w granicach 24-29 - o nadwadze. Wp³yw oty³o¶ci na czynno¶æ ró¿nych narz±dów Na podstawie licznych prac klinicznych i do¶wiadczalnych szkodliwy wp³yw oty³o¶ci na:
Na szczególne omówienie zas³uguje wp³yw oty³o¶ci na:
a. Nie ulega w±tpliwo¶ci, ¿e oty³o¶æ obci±¿a dodatkowo uk³ad sercowo-naczyniowy. Jest to najprawdopodobniej wynikiem zwiêkszenia objêto¶ci krwi kr±¿±cej, spadku sprê¿ysto¶ci i wzrostu oporu naczyñ krwiono¶nych oraz objêto¶ci wyrzutowej serca. Równie¿ wzmo¿enie przepuszczalno¶ci naczyñ w³osowatych oraz wzrost lepko¶ci krwi dodatkowo obci±¿aj± uk³ad kra¿enia. Bogate unaczynienie tkanki t³uszczowej le¿y u podstaw tych zjawisk. W dodatku znaczne ot³uszczenie samego serca utrudnia jego normaln± pracê. Dotychczas nie udowodniono jednoznacznie, by oty³o¶æ mia³a sprzyjaæ rozwojowi nadci¶nienia têtniczego oraz zmianom mia¿d¿ycowym, szczególnie naczyñ wieñcowych. Oty³o¶æ skojarzona z nadci¶nieniem krwi, cukrzyc± lub skaz± dnaw± wp³ywa pogarszaj±co na rozwój zmian mia¿d¿ycowych naczyñ krwiono¶nych, a szczególnie naczyñ serca. Badania ostatnich lat sugeruj± wp³yw rozmieszczenia nadmiaru tkanki t³uszczowej na czêsto¶æ wystêpowania niedokrwienia miê¶nia sercowego i wylewów krwi do mózgu. Czêsto¶æ ta jest szczególnie du¿a wtedy , kiedy nadmierna ilo¶æ tkanki t³uszczowej znajduje siê w okolicy ¶ród- i nadbrzusza, natomiast mniejsza przy lokalizacji po¶ladkowo-biodrowej. b. Du¿ego stopnia oty³o¶æ wywo³uje utrudnienie wentylacji p³uc wskutek: 1) usztywnienia i obci±¿enia klatki piersiowej tkanka t³uszczow±, 2) uniesienia przepony przez rozros³± tkankê t³uszczow± w jamie brzusznej oraz 3) powiêkszenia naturalnej kifozy piersiowej. Spadek wentylacji p³uc, wywo³uj±c hipoksemiê i hiperkapniê, pobudza szpik do wzmo¿onego wytwarzania krwinek czerwonych. Powsta³e w ten sposób poliglobulia wtórna, obci±¿aj±ca w znacznym stopniu serce, szczególnie komorê praw±. Zmniejszona ruchomo¶æ klatki piersiowej oraz poliglobulia stanowi± przyczynê powstawania zespo³u sercowo-p³ucnego, który w krañcowej swojej postaci daje obraz zespo³u Pickwicka. Charakteryzuje siê on oty³o¶ci±, wybitn± senno¶ci±, sinic±, objawami przeci±¿enia prawego serca, poliglobuli± oraz okresowo pojawiaj±cym siê powierzchownym oddechem. Wystêpuj±ca hiperkapnia ma byæ przyczyn± wystêpowania zaburzeñ rytmu serca, koñcz±cych siê czasem nag³ym zgonem. c. Oty³o¶æ ma szkodliwy wp³yw na czynno¶æ w±troby. Stwierdzone badaniem biopsyjnym zmiany anatomopatologiczne (cechy st³uszczenia), a badaniem biochemicznym - patologicznie zmienione próby czynno¶ciowe w±troby , zale¿± nie tyle od stopnia oty³o¶ci, ile od czasu jej trwania. Poza tym otyli choruj± znacznie czê¶ciej ni¿ nieotyli na ró¿ne dyskinezy dróg ¿ó³ciowych i kamicê ¿ó³ciow±, marsko¶æ w±troby oraz zapalenie trzustki. d. Czêsto¶æ wystêpowania zapalenia nerek oraz kamicy moczanowej u oty³ych jest znacznie wiêksza ni¿ u szczup³ych. Hemodynamika nerek nie ulega u oty³ych istotnym zmianom. Czasami stwierdza siê wzrost frakcji filtracyjnej. Nie wyja¶niono dotychczas, w jakim stopniu obserwowane w oty³o¶ci zaburzenia wodno-elektrolitowe zale¿ne s± od zmienionej funkcji nerek. e. D³ugotrwa³e obci±¿enie uk³adu ruchu nadmiern± mas± wywo³uje czêsto p³ask± stopê oraz wczesne powstawanie czêsto rozleg³ych zmian zwyrodnieniowych w du¿ych stawach koñczyn dolnych oraz w stawach krêgos³upa. U dzieci jest ona przyczyn± czêstego wystêpowaniu kolan ko¶lawych lub szpotawych oraz. p³askiej stopy. Na uwagê zas³uguje poza tym mniejsza czêsto¶æ wystêpowania próchnicy zêbów u dzieci oty³ych. u doros³ych oty³ych tego zjawiska siê nie obserwuje. f. Oty³o¶æ mo¿e byæ nastêpstwem ró¿nych procesów zapalnych, zwyrodnieniowych lub nowotworowych o¶rodkowego uk³adu nerwowego. Jak ju¿ o tym by³a mowa przy omawianiu etiologii oty³o¶ci, mo¿e ona byæ nastêpstwem stanu reaktywnego na ró¿ne stresy lub niepowodzenia ¿yciowe. z drugiej strony ju¿ rozwiniêta oty³o¶æ mo¿e byæ przyczyn± wtórnych zmian psychicznych, wywo³anych utrat± przyjemnych dla oka kszta³tów cia³a lub awersj± otoczenia dla osoby oty³ej. g. Os³abiony popêd p³ciowy u obu p³ci, oligospermia, zahamowanie owulacji oraz zmniejszenie p³odno¶ci czêsto towarzysz± oty³o¶ci. Miesi±czkowanie jest najczê¶ciej prawid³owe, czasami jednak nieregularne. Pomniejszeniu masy cia³a do warto¶ci normalnej obserwuje sil: czêsto cofanie wymienionych objawów. h. Czêsto¶æ wystêpowania chorób grzybiczych skóry, czyraczno¶ci oraz ró¿nych wyprysków skóry u osób oty³ych jest znacznie wiêksza ni¿ u osób szczup³ych. i. u osób oty³ych krzepliwo¶æ krwi jest wzmo¿ona. Równocze¶nie stwierdza siê zmniejszon± aktywno¶æ uk³adu fibrynolitycznego. Wymienione odchylenia warunkuj± zmianê w³a¶ciwo¶ci serologicznych krwi, sprzyjaj±cych powstawaniu z³ogów. j. Wzmo¿one stê¿enie kwasu moczowego, czêste wystêpowanie napadów skazy dnawej oraz kamica moczanowa nierzadko towarzysz± oty³o¶ci. k. Elektroforegram bia³ek surowicy ani stê¿enie ogólne bia³ek u oty³ych zwykle nie ró¿ni± siê od warto¶ci spotykanych u osób nieoty³ych. Wzrost frakcji alfa- i beta-g1obulin stwierdza siê najczê¶ciej tylko u osób wykazuj±cych wzrost frakcji f3- i pre-f3-1ipoprotein; l. u pewnej liczby oty³ych stwierdza siê wzrost stê¿enia wolnych kwasów t³uszczowych, triglicerydów, cholesterolu ogólnego oraz frakcji f3- i pre-f3-1ipoprotein, natomiast zmniejszenie zawarto¶ci cholesterolu we frakcji HDL. m. Zaburzenia wodno-elektrolitowe w oty³o¶ci s± czêsto spotykane. Abstrahuj±c od tzw. oty³o¶ci g±bczastej ( obesitas sponglosa ) , w której stwierdza siê wyj±tkowo wodoch³onno¶æ tkanek, w zwyk³ej oty³o¶ci nie stwierdza siê wbrew powszechnej odmiennej opinii, wiêkszej retencji wody i NaCl. W odró¿nieniu od tkanki miê¶niowej, zawieraj±cej do 75% H2O, tkanka t³uszczowa zawiera jej zaledwie 150;0. Czêsto jednak próba obci±¿enia wod± lub NaCl wskazuje na du¿e opó¼nienie wydalaniu tych sk³adników, szczególnie w pozycji stoj±cej. Wzmo¿one wydalanie aldosteronu i ADH mog³oby t³umaczyæ to zjawisko. Ciekaw± obserwacj± jest stwierdzenie retencji wody i sodu po spo¿yciu pokarmów bogato- wêglowodanowych. n. Wbrew opinii niektórych autorów czêsto¶æ wystêpowania nowotworów z³o¶liwych ró¿nych narz±dów u osób oty³ych nie jest wiêksza ni¿ u ludzi szczup³ych. Jedyny wyj±tek wydaje siê stanowiæ rak trzonu macicy, czê¶ciej obserwowany u kobiet oty³ych. Klasyfikacja oty³o¶ci Uwagi ogólne Oty³o¶æ nie jest oddzieln± jednostk± chorobow±, ale symptomem zaburzonej równowagi energetycznej, powsta³ej na ró¿nym pod³o¿u. Wed³ug Mayera oty³o¶æ, przyjmuj±c czynniki etiologiczne za podstawê podzia³u, dzieli Po ustaleniu rozpoznania lekarz powinien u³o¿yæ dok³adny plan leczenia, ustosunkowuj±c siê do nastêpuj±cych pytañ: 1. Czy leczyæ istniej±c± oty³o¶æ? 2. Jaki rodzaj leczenia zastosowaæ?
Leczenie dietetyczne jest najistotniejszym i najbardziej dostêpnym sposobem odchudzania osoby oty³ej. Umo¿liwia ono nie tylko zmniejszenie energetyczno¶ci (kaIoryczno¶ci) spo¿ytych pokarmów ale i wykorzystanie specyficznie dynamicznego efektu poszczególnych produktów spo¿ywczych dla osi±gniêcia spadku wagi. O powodzeniu kuracji decyduje sam chory. Jego konsekwentna postawa przestrzegania okre¶lonej diety redukuj±cej oraz nieprzejadania siê po osi±gniêciu masy nale¿nej decyduj± o ostatecznym efekcie leczniczym. Przed rozpoczêciem leczenia odchudzaj±cego chorego nale¿y pouczyæ o celowo¶ci takiego leczenia dla jego w³asnego interesu zdrowotnego oraz o konieczno¶ci przestrzegania okre¶lonego limitu energetycznego (kalorycznego) równie¿ po zakoñczeniu kuracji. Jednym s³owem chory bêdzie musia³ nadzorowaæ swój bilans energetyczny przez ca³e ¿ycie. Powodzenie takiego leczenia osi±galne jest jedynie u ludzi rozpoczynaj±cych odchudzanie z siln± motywacj± psychologiczn±, spo³eczn± lub zawodow±. Pacjenta nale¿y równie¿ pouczyæ, ¿e ka¿de takie leczenie jest przyczyn± adaptacyjnego zmniejszenia "podstawowej przemiany materii". Oznacza to, ¿e "normalna" ilo¶æ kalorii po leczeniu odchudzaj±cym mo¿e byæ w rzeczywisto¶ci warto¶ci± zawy¿on± i przyczyn± nieoczekiwanego przyrostu masy cia³a. Rozpoczynaj±c leczenie diet± redukcyjn± nale¿y najpierw okre¶liæ stopieñ nadwagi, pos³uguj±c siê np. wzorem Broca lub poni¿szymi tabelami. Prawid³owe warto¶ci masy cia³a kobiet w wieku 15-69 lat, w lekkim ubraniu domowym (wg Tatonia)
Prawidlowe warto¶ci masy cia³a mê¿czyzn w wieku 15-69 Iat, w lekkim ubraniu domowym ( wg Tatonia)
Nastêpnie nale¿y ustaliæ normalne zapotrzebowanie energetyczne chorego, uwzglêdniaj±c jego wiek, p³eæ, charakter wykonywanej pracy zawodowej oraz sposób spêdzania czasu poza prac±, pos³uguj±c siê danymi przedstawionymi w poni¿szej tabeli. Tabela Wydatek energetyczny w kJ (kcal) podczas wykonywania ró¿nych czynno¶ci przez okres jednej godziny (wg Tatonia)
Liczba proponowanych w pi¶miennictwie diet mieszanych lub selektywnych jest ogromna. Wiêkszo¶æ z nich mo¿na okre¶liæ jako pseudonaukow± rewelacjê i nie spe³nia warunków diety praktycznie wykonalnej (ze wzglêdów smakowych, finansowych lub rynkowych). Niektóre z nich oparte s± na przes³ankach niezgodnych z naukowymi zasadami wspó³czesnej dietetyki. Coraz wiêcej autorów potwierdza opiniê, ¿e dieta zalecana dla zmniejszenia wagi powinna zawieraæ 1g na kg masy cia³a pe³nowarto¶ciowego bia³ka, wêglowodany w ilo¶ci pokrywaj±cej 20-50% podawanych w ci±gu doby kalorii, nie mniej jednak ni¿ 10-20% ogólnej ich ilo¶ci, oraz niewielkie ilo¶ci t³uszczu (w ilo¶ci pokrywaj±cej 10-20% ca³ej ilo¶ci podanych kalorii) bogate w wielonienasycone kwasy t³uszczowe oraz dostateczn± ilo¶æ soli mineralnych i witamin. Zapotrzebowanie energetyczne w kJ (kcal) ró¿nych grup zawodowych kobiet ciê¿arnych i karmi±cych oraz ch³opców i dziewcz±t w wieku 13-20 lat
Ujemny bilans energetyczny mo¿na osi±gn±æ nie tylko drog± stosowania diety ma³okalorycznej, ale równie¿ przez zwiêkszenie wydatku energetycznego uwarunkowanego prac± fizyczn±. W tab. przedstawiono wydatek energetyczny podczas wykonywania ró¿nych czynno¶ci przez okres jednej godziny. Jak widaæ, dla osi±gniêcia wydatku energetycznego 2100 kJ (500 kcal) potrzebny jest prawie dwugodzinny spacer, godzinne p³ywanie lub je¿d¿enie na rowerze lub pó³godzinne bieganie lub chodzenie po schodach. Zwiêkszenie ruchu fizycznego mo¿na ³±czyæ ze stosowaniem diety redukcyjnej w celu szybszego osi±gniêcia docelowej masy nale¿nej. Zmniejszenie nadwagi drog± zwiêkszenia wydatku energetycznego przeznaczonego na pracê fizyczn± jest ma³o efektywne. I tak, spalenie 1 kg t³uszczu wymaga 200 km marszu. Oddzia³ywanie psychoterapeutyczne lekarza na chorego stanowi istotny element w leczeniu oty³o¶ci. Jest ono tym bardziej potrzebne, ¿e oty³o¶æ - jak o tym ju¿ wspomniano przy omawianiu patogenezy - jest czêsto przejawem nerwicy lub patologicznej adaptacji do ¶rodowiska. Szczegó³owe wyja¶nienie choremu celowo¶ci przeprowadzenia redukcji masy cia³a, dok³adne wnikniêcie w jego codzienne troski zawodowe, rodzinne, ma³¿eñskie, zainteresowanie siê jego planami ¿yciowymi - oto istotne elementy , czêsto decyduj±ce o pomy¶lnym efekcie leczniczym. W niektórych przypadkach zachodzi konieczno¶æ zasiêgniêcia konsultacji do¶wiadczonego psychologa lub psychiatry oraz podawania specjalistycznych leków. Leczenie chirurgiczne oty³o¶ci polega na zmniejszeniu powierzchni resorpcyjnej jelita cienkiego (poprzez wy³±czenie pewnego odcinka jelita), wykonaniu operacji maj±cych na celu wy³±czenie ¿o³±dka z fizjologicznej drogi trawienia i przyswajania pokarmów lub zmniejszenie jego pojemno¶ci. Wszystkie znane sposoby chirurgicznego leczenia oty³o¶ci obci±¿one s± licznymi objawami ubocznymi. W¶ród nich nale¿y wymieniæ mo¿liwo¶æ wyst±pienia po operacji niedoborów elektrolitowych, witaminowych i pierwiastków ¶ladowych, bli¿ej nie sprecyzowanych objawów neurologicznych, artralgii, kamicy nerkowej, niewydolno¶ci nerek i w±troby, przewlek³ego zapalenia jelita cienkiego, kwasicy mleczanowej i porfirii. Zdecydowana wiêkszo¶æ badaczy uwa¿a chirurgiczne leczenie oty³o¶ci za nieuzasadnione i .niebezpieczne dla chorego. W niektórych przypadkach oty³o¶ci zachodzi potrzeba wykonania zabiegów plastycznych, szczególnie przy bardzo obwis³ych pow³okach brzusznych. W koñcu nale¿y odpowiedzieæ na pytanie, gdzie nale¿y przeprowadzaæ leczenie oty³o¶ci. W zasadzie leczenie oty³o¶ci powinno siê realizowaæ w warunkach ambulatoryjnych, w niczym nie zmieniaj±c zajêæ zawodowych i domowych chorego. Leczenie szpitalne nale¿y wykorzystaæ do celów diagnostycznych lub do leczenia oty³o¶ci du¿ego stopnia i jej powik³añ. W wybranych przypadkach mo¿na zastosowaæ leczenie uzdrowiskowe, ³±cz±ce walory zarówno leczenia szpitalnego, jak i ambulatoryjnego. |
Historia | Wspolpraca | Sklep | FAQ | MLM | News | Shapeworks | Wellness | Herbalife | Linki WWW |
Kliknij na najblizej po³o¿one MIASTO do Ciebie uzyskasz... gg: 901806 KONTAKT dzieki gg-901806